Η δύναμη του θέλω. Η ιστορία του πρόβατου που από μαύρο έγινε ροζ.

Vasilis Doumanis
Jun 2
2 min read

Μήπως δεν ήσουν ποτέ το διαφορετικό παιδί, αλλά απλώς ο εαυτός σου; Μήπως το «θέλω» σου δεν ήταν εγωιστικό, αλλά αυθεντικό;

Το μαύρο πρόβατο.

Υπάρχει μια παλιά μεταφορά για το «μαύρο πρόβατο». Το πλάσμα εκείνο που δεν ταιριάζει, που διαφέρει, που δεν ταυτίζεται με το κοπάδι, και που το κακολογούν σε κάθε ευκαιρία. Το παιδί που ρωτάει «γιατί», όταν όλοι λένε «έτσι είναι». Ο εργαζόμενος που δεν βολεύεται σε ανάρμοστες συμπεριφορές. Ο δημιουργός που δεν αντέχει να προσαρμοστεί. Το φίλος μας που δεν μπορεί να σιωπήσει την εσωτερική του φωνή.

Κι όμως… Τι θα γινόταν αν αυτό το «μαύρο» δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα χρώμα που δεν χωρούσε στις αποχρώσεις του φόβου; Τι και αν το πρόβατο με το διαφορετικό τρίχωμα ένδειξη ελευθερίας και όχι απειλή;

Και αν σου έλεγα τώρα εγώ ότι το βάρος που αισθάνεσαι δεν προέρχεται από τη διαφορετικότητα των απόψεων σου, αλλά από την καταστολή του «θέλω» σου;

Το «θέλω» ως πυξίδα και όχι ως παραφωνία.

Στο life coaching, το «θέλω» είναι ο πρωταρχικός εσωτερικός οδηγός μας και η πηγή της αυθεντικής μας δράσης και όχι πολυτέλεια. Είναι κάτι σαν τη σπίθα που πυροδοτεί μια μεταμόρφωση. Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι στην καθημερινότητα μας τα θέλω μας περνούν από κοινωνικά, οικογενειακά, επαγγελματικά φίλτρα. Πολλές φορές μαθαίνουμε να τα απορρίπτουμε πριν καν τα αναγνωρίσουμε. Μαθαίνουμε να ρωτάμε «άραγε θα μπορούσα;», «επιτρέπεται;» αντί να δηλώσουμε «θέλω να».

Ωστόσο, ο αυθεντικός μας στόχος δεν είναι αυτός που κερδίζει τη συγκατάθεση των άλλων, μα αυτός που γεννιέται από την εσωτερική μας αλήθεια.

Η διαφορετικότητα δεν είναι περιορισμός, μα καθρέφτης της κατεύθυνσής μας.

Το μαύρο πρόβατο δεν είναι πάντα μαύρο. Μπορεί να είναι ροζ. Ή χρυσό. Ή πολύχρωμο. Ή απλώς, ο εαυτός του χωρίς ντροπή και χωρίς να του ασκείται κριτική. Και όταν επιλέγεις να το αγαπήσεις έτσι, τότε κάτι αλλάζει: Δεν είσαι πια μόνος. Είσαι ο πρώτος που τίμησε το δικό του χρώμα. Και τότε, ίσως κάποιο άλλο «πρόβατο», κάπου κοντά ή μακριά, πάρει κουράγιο να κάνει το ίδιο.

Εννοείται πως δεν είναι πάντα εύκολο να είσαι το «ροζ πρόβατο» μέσα σε ένα κοπάδι λευκών. Η κοινωνική πίεση να συμμορφωθείς, να γίνεις αόρατος, να μην ενοχλείς είναι έντονη. Μα η ζωή δεν χαρίζεται σε εκείνους που κρύφτηκαν για να μην ενοχλήσουν. Χαρίζεται σε όσους τίμησαν αυτό που ήταν, πριν γίνει «εύκολο» ή «αποδεκτό».

Να θυμάσαι ότι το χρώμα σου, αυτό που σε κάνει εσένα, δεν είναι στίγμα, αλλά το σήμα κατατεθέν της ταυτότητας σου. Κι αν είναι ροζ, ακόμα καλύτερα.

Οραματίσου!

Αν έπαιρνες πίσω το «θέλω» σου από τα χέρια όλων όσων το διαχειρίστηκαν για σένα… τι θα το έκανες;

Αν αυτό το κείμενο σε αγγίζει, τότε ίσως είναι η ώρα να ξαναδείς το χάρτη των στόχων σου. Όχι με βάση τα «πρέπει», αλλά το «θέλω» σου. Το coaching είναι το εργαλείο που μπορεί να σου δείξει τον δρόμο προς τα μέσα. Και αν θέλεις συνοδοιπόρο, χωρίς κριτική, με εμπιστοσύνη στις ικανότητες σου, ασφάλεια και απόλυτη εχεμύθεια, είμαι εδώ για σένα και το ξέρεις. Δεν το ξέρεις;

Στείλε μου μήνυμα για μια δωρεάν αναγνωριστική συνεδρία σήμερα κιόλας!